Dat ook Assassins geen heilige boontjes zijn, blijkt in Assassin’s Creed: The Chain. Voormalig Assassin Nikolai Orelov heeft vaderland Rusland vaarwel gezegd en probeert een vreedzamer bestaan op te bouwen in Amerika. Het Broederschap blijft hem echter achtervolgen voor informatie. Ondertussen probeert Daniël Cross in de moderne tijd te ontrafelen wat Abstergo precies doet en wat zijn rol hierin is. The Chain vertelt hoe beide bloedverwanten meegesleurd worden in de al eeuwenoude strijd tussen Assassins en Templars.
Assassin’s Creed: The Chain is het directe vervolg op The Fall en volgt dezelfde twee hoofdpersonages: Daniël Cross die in min of meer het heden – de comic speelt zich af vóór de eerste Assassin’s Creed – leeft en zijn Russische voorouder Nikolai Orelov. Orelov maakte in het begin van de twintigste eeuw het leven van Russische Tempeliers onzeker, maar keerde dat bestaan de rug toe en emigreerde naar de Verenigde Staten. Zijn verleden (lees: de gebeurtenissen uit voorganger Assassin’s Creed: The Fall) blijft hem echter achtervolgen en het Broederschap wil koste wat het kost achterhalen wat Orelov heeft gezien in Toengoeska.
Weinig Assassin’s Creed-magie
Jammer genoeg weet de ‘oude verhaallijn’ van The Chain weinig Assassin’s Creed-magie te vangen. Geen mysterieuze Eden-artefacten, geen verbazingwekkende visioenen, maar ook vrijwel geen spannende sluipmoorden, gespring in hooibergen en indrukwekkende capuchons. Juist dat wat in The Fall zo perfect was gereïncaneerd, blijft in Assassin’s Creed: The Chain op een verdraaid laag pitje staan.
Het verhaal rondom Daniël Cross is gelukkig wél een stuk intrigerender. Assassin’s Creed: The Chain weet het verhaal van Daniël Cross perfect in dat van de games te vouwen en zodoende de gebeurtenissen uit zowel dit stripboek, als die uit voorganger The Fall, een stuk relevanter te maken. Wel lijkt de comic vooralsnog enkel in te haken op Desmond en zijn voorouder Ezio Auditore da Firenze, de hoofdrolspeler uit Assassin’s Creed II, Brotherhood en Revelations. De kans om ook meteen in te haken op Assassin’s Creed III door een link te leggen met Assassin Connor wordt niet gegrepen.
Net als The Fall is Assassin’s Creed: The Chain verder een hoogwaardig stripboek met fraaie tekeningen en sterke dialogen. Deze dialogen komen zelfs in het Nederlands erg goed over. Dark Dragon Books geeft namelijk een vertaalde versie uit in Nederland. Dat een sterke vertaling niet vanzelfsprekend is, werd wel bewezen met de trilogie Desmond – Aquilus – Accipiter (overigens vertaald en uitgegeven door een ander bedrijf). Voel dus niet de noodzaak om The Chain via omwegen uit Engeland te importeren, de Nederlandse versie zal je absoluut niet tegenvallen. Het minder onthullende verhaal leent zich echter wel voor navenant minder indrukwekkende tekeningen. Ook op dat vlak scoort The Chain dus iets minder dan voorganger The Fall.
Conclusie
Assassin’s Creed: The Chain is een leuke comic, maar mist de impact die The Fall had. Dat komt met name door het een beetje tegenvallende verhaal rondom Nikolai Orelov, waarin typische Assassin’s Creed-aspecten niet of nauwelijks naar voren komen. Dat was juist datgene dat The Fall zo goed maakte. Daarentegen doet The Chain weer iets wat The Fall niet deed, namelijk een direct raakvlak met de games creeëren. Al met al is The Chain nog steeds interessant, maar valt een tikkeltje tegen na het steengoede The Fall.
Assassin’s Creed: The Chain is onderdeel van de Assassin’s Creed Tijdlijn.
Assassin's Creed: The Chain
Pluspunten
- Haakt in op de games met interessante onthullingen
Minpunten
- Mist die typische Assassin’s Creed-momenten
