Vier Spartans crashen door een ongeluk in slipspace op een verlaten planeet. Tegelijkertijd stort er ook een schip van de Covenant neer, op vrijwel exact dezelfde locatie. Je verwacht dan misschien een verhaal over strijd, of overleven en dat is deels waar Halo: Blood Line over gaat, maar in werkelijkheid is Blood Line een verhaal over familie en broederschap.
Dit verhaal speelt zich vroeg in de oorlog tussen de mensheid en de Covenant af. De twee schepen van de UNSC en de Covenant crashen op World Oasis 6, een verlaten kolonie die vooral dienst doet als vuilnisbelt. Onder het oppervlak gaat echter meer schuil. Het vierkoppige Spartan Black Team en de overlevende krijgers van de Covenant stuiten al snel op een Forerunner bouwsel en krijgen meer aan hun kop dan enkel hun onderlinge strijd. Dat is prima materiaal voor een goed Halo-verhaal, maar Blood Line wordt vooral door iets anders gekenmerkt.
Emotionele onderlaag
Vrijwel simultaan met de verhaallijn die zich afspeelt op World Oasis 6, wordt er verwezen naar de tijd dat de Spartans nog jong waren en hun opleiding volgden op Reach. An sich is Halo: Blood Line een zoveelste oorlogsverhaal dat zich in het Halo-universum speelt, maar is hierdoor toch anders. Deze stukken geven het verhaal een originele twist, een emotionele onderlaag.
Voorzichtig wordt uit de doeken gedaan hoe sterk de band van Black Team is, maar ook dat er onderhuidse strubbelingen zijn tussen de leden. Het is hierdoor een meeslepend verhaal met hier en daar onverwachtse plottwisten, waardoor Blood Line verrassend boeiend is en bovendien daadwerkelijk anders is dan de meeste andere Halo-verhalen, op een positieve manier. Wel staat Blood Line erg op zichzelf. De vier Spartans bijvoorbeeld leer je dan wel kennen in deze comic, maar ze lijken verder geen enkele rol van betekenis te hebben in het universum.
De grafische stijl is helemaal Halo. De stijl is realistisch, met levendige en uiteenlopende kleuren. Waar de Spartans ook daadwerkelijk een zwart (of donkergrijs, zo je wil) MJOLNIR-pantser dragen, zijn de verschillende Grunts, Elites en Hunters net zo fel gekleurd als in de game. Het interieur van het Forerunner-bouwsel is precies zoals je verwacht en past zo in een game.
Extra fraai zijn de tekeningen waarin de beide verhaallijnen worden vervlochten. Hier zie je de jonge Spartans-in-opleiding en hun huidige voorkomen in het gigantische MJOLNIR-pak naast elkaar in één tekeningen. Zo zit er al in het begin een stuk waarin de jonge pupillen met paintball-geweren op een ander team schieten, om vervolgens die training in de praktijk te brengen in het heden met echte wapens. De sterke grafische stijl draagt bij aan de emotionele impact die het verhaal hoort te hebben en schrijver Fred van Lente en tekenaar Francis Portela hebben elkaar perfect aangevuld.
Conclusie
Halo: Blood Line is uiteindelijk niet het zoveelste oorlogsverhaal en dat is mooi. Het heeft alle aspecten van een doorsnee Halo-verhaal; Spartans, troepen van de Covenant, een verlaten planeet en een mysterieus Forerunner bouwsel dat meer behelst dan op het eerste gezicht duidelijk is. Door flashbacks naar het verleden wordt echter ook de band tussen de Spartans uit de doeken gedaan en door de beide verhalen goed grafisch samen te brengen wordt Blood Line daadwerkelijk een mooi, meeslepend verhaal over familie, niet alleen over oorlog. Jammer genoeg speelt Blood Line zich erg af op een eilandje en de gebeurtenissen in dit verhaal lijken geen enkele invloed te hebben op de rest van het universum.
Halo: Blood Line is onderdeel van de Halo Tijdlijn.
Halo: Blood Line
Pluspunten
- Mooi, meeslepend verhaal
- Tekeningen raken de juiste snaar
Minpunten
- Weinig samenhang met de rest van Halo
