Altijd al meer willen weten over Forerunners, Sangheili, ODST’s en Spartans? Dan hoef je niet altijd per se dikke boeken te lezen. Sommige dingen kunnen al in een klein kwartiertje duidelijk worden gemaakt en om op die manier meer van het Halo-universum uit de doeken te doen, sloeg 343 Industries de handen ineen met diverse Japanse animators voor Halo: Legends.
Halo: Legends bevat 8 korte films van zeven verschillende animators. De verhalen die verteld worden, zijn heel uiteenlopend. In een tweeluik vat Cortana bijvoorbeeld de menselijke geschiedenis vanaf het begin der tijden, tot aan het einde van de oorlog met de Covenant samen. In andere animatiefilms staan de missies van Spartans en ODST’s centraal, terwijl weer een ander verhaal zich afspeelt op Sanghelios, de thuisplaneet van de Sangheili (Elites). Minstens net zo uiteenlopend als de verhalen, zijn de artistieke stijlen. Zo heeft de film The Duel de uitstraling van een aquareltekening, is The Package een echte computergeanimeerde film en valt Odd One Out duidelijk in de categorie animé. Aan diversiteit dus geen enkel gebrek.
We konden alleen maar hopen op net zoveel kwaliteit als diversiteit, maar helaas. Een aantal films stellen namelijk flink teleur. Het tweedelige Origins bijvoorbeeld bevat een aantal forse continuïteitsfouten. Op de grafische stijl en de insteek van het verhaal is niets aan te merken, maar als Cortana ineens doodleuk vertelt dat toen de Flood op Aarde arriveerde, de mensen en de Prophets een bondgenootschap sloten om de gemeenschappelijke vijand uit te schakelen, zit je na het spelen van de games toch behoorlijk te fronsen.
Verder weten lang niet alle films te boeien. The Duel en Homecoming zijn weinig onthullend en confronteren je als kijker met onbekende personages die vooral heel veel praten. Er gebeurt weinig spannends in deze films. Odd One Out moet een satirische interpretatie van het Halo-universum verbeelden, maar weet niet echt de juiste snaar te raken en is bovendien volledig misplaatst in deze collectie die ondanks de continuïteitsfouten wel canonical is. The Babysitter, The Package en Prototype weten gelukkig met voldoende actie en een interessant verhaal wel te boeien.
Behalve de inhoudelijke mankementen van sommige films, vraag ik me ook af waarom er in vredesnaam voor een animéstijl is gekozen voor deze films. De grafische stijl past totaal niet bij het universum en met name de meer buitengewone stijl van The Duel is volledig misplaatst. De aquarellook van deze film is absoluut fraai, maar is net iets te extreem voor een doorsnee filmkijker – en doorsnee Halo-fan -. De andere films spelen meer op safe met een standaard, in het Westen geaccepteerde animéstijl, maar nog steeds voelen de films grafisch niet aan als Halo-producten. Alleen The Package, de enige computergeanimeerde film, is qua stijl én verhaal echt trouw aan de serie en duidelijk de beste film uit de collectie. Vooral het first-person stukje is voor de echte Halo-fan genieten geblazen. En als dan van de acht films slechts ééntje echt goed aanvoelt en interessant genoeg is om nog een tweede keer te bekijken, kun je toch wel concluderen dat Halo Legends niet echt legendarisch is.
Conclusie
Halo Legends is een beetje twaalf ambachten, dertien ongelukken. De acht films doen op verschillende punten wat fout. Waar bij de een het verhaal bol staat van de fouten, is de ander een grafische miskleun terwijl weer een ander gewoon niet interessant is. Slechts één film weet zowel op visueel als op narratief gebied alles goed te doen en één uit acht is toch een wel heel magere score. Een paar films zijn nog wel te doen, maar we kunnen er niet omheen: Halo Legends is gewoon een vrij matig product.
Halo: Legends is onderdeel van de Halo Tijdlijn.
Halo: Legends
Pluspunten
- Veel diversiteit in verhaal en grafische stijl
- Film 'The Package' raakt juiste snaar
Minpunten
- Continuïteitsfouten in Origins
- Extreme grafische stijl The Duel
- Sommige films niet boeiend
