Als The Pillar of Autumn naar een willekeurige locatie in het universum springt, ontdekt de bemanning de mysterieuze ringwereld Halo. Hoe Master Chief vervolgens in het gezelschap van de kunstmatige maar o zo bazige intelligentie Cortana deze wereld verkent en diens mysteries ontrafelt, is bij de spelers van Halo: Combat Evolved gesneden koek. Toch weten ook de meest doorgewinterde spelers van Halo niet het volledige verhaal. Master Chief is immers slechts één persoon aan boord van de Pillar, en zijn verhaal is dan ook slechts één verhaal…
Het op Halo: Combat Evolved gebaseerde boek Halo: The Flood vertelt het volledige verhaal. Halo: The Flood begint op exact dezelfde wijze als de game. The Pillar of Autumn stuit op de ringwereld Halo en de bemanning wordt na een aanval van de Covenant geforceerd te evacueren. Master Chief ontwaakt uit zijn cryo-slaap en doordat William C. Dietz grotendeels gebruik maakt van dezelfde dialogen als de game, zullen fans de openingscène vlekkeloos in hun hoofd mee kunnen ‘spelen’. Al snel verandert die situatie echter, als het verhaal opeens overschakelt naar een ander perspectief.
In Halo: The Flood is Chief slechts één van de vele hoofdpersonages. Het boek volgt diverse personages in parallelle verhaallijnen. Sommige personages kennen we van de game en hun verhaal kunnen we daardoor deels al zelf invullen. Foe Hammer en Captain Keyes zijn de meest prominente figuren die ook al veelvuldig in de game aanwezig waren, omdat hun paden diverse keren het pad van Chief kruizen. De naam McKay zal menig gamer echter minder zeggen. Zij is één van de overlevende ODST’s, de “Helljumpers”, en ook haar verhaal wordt nauwkeurig beschreven in The Flood. Zelfs het verhaal van een Grunt en een Elite worden gedetailleerd beschreven.
De vele verhaallijnen hebben hun voor- en nadelen. Het mag voor zich spreken dat het juist de vele nieuwe verhalen zijn die Halo: The Flood interessant maken, ook voor zij die de game door en door gespeeld hebben. Halo: The Flood beschrijft het volledige verhaal van de gebeurtenissen op de ringwereld. Een waar hoogtepunt is als nauwkeurig wordt beschreven hoe het lichaam van Captain Keyes langzaam wordt overgenomen door de parasietvorm The Flood en hij een inwendige strijd voert met de nieuwe ‘aanwezigheid’ in zijn lichaam en geest. Prachtig beschreven, tegelijkertijd afschuwelijk om te lezen wat voor strijd er wordt geleverd. Tevens is ook dit een onbeschreven hoofdstuk in de saga, want hoewel de Flood natuurlijk een groot deel uitmaakten van de game, werd er maar weinig aandacht besteed aan het mutatieproces.
“Een waar hoogtepunt is als nauwkeurig wordt beschreven hoe het lichaam van Captain Keyes langzaam wordt overgenomen door de parasietvorm The Flood.“
Gelijktijdig vormen de vele verhaallijnen ook hét minpunt van het boek. William C. Dietz wisselt bijna elke alinea van verhaallijn en dat is soms erg verwarrend. Dietz heeft ervoor gekozen het verhaal vrijwel chronologisch te vertellen. Dat heeft als voordeel dat het altijd duidelijk is waar in het grotere plaatje een gebeurtenis hoort, maar het is voor de lezer lastig om zich in te leven in een bepaald personage en goed op een rijtje te houden welk personage in welke situatie is verzeild geraakt.
Een ander minpunt aan Halo: The Flood is dat veel stukken bestaan uit eindeloze schietgevechten. Vanzelfsprekend is dit vooral het geval bij Master Chief. In de game schiet je immers ook voornamelijk en Dietz heeft er weinig aan gedaan om hier iets aan te veranderen. Wie van de game houdt zal hier misschien iets minder moeite mee hebben, maar voor de neutrale lezer is het niet heel spannend om wéér te lezen hoe Chief een groep Grunts afslacht, zijn wapen doorlaadt en met een granaat een Elite onschadelijk maakt. In zekere zin doen dit soort passages erg denken aan het level The Library uit de game, dat louter bestond uit dezelfde eentonige gangetjes waarin de speler een ogenschijnlijk eindeloze stroom aan Flood af moest zien te maken.
Halo: The Flood biedt in ieder geval wel een erg afgesloten verhaal. Net als de game Halo: Combat Evolved is ook Halo: The Flood prima te begrijpen zonder voorkennis over het SPARTAN-II project, de al decennia durende oorlog tussen mensheid en Covenant en kennis van andere personages. Halo: The Flood heeft weinig tot geen open plekken, hoewel wel duidelijk is dat dit verhaal slechts onderdeel is van een veel groter universum. Halo: The Flood is daarom dus wel geschikt voor nieuwkomers, om in de franchise te stappen. Ook dit pluspunt hangt tevens direct samen met een minpunt; fans zullen weliswaar nieuwe, maar geen essentiële informatie vinden in Halo: The Flood. Het is zeker interessant om te weten wat er allemaal nog meer gebeurde op de ringwereld, maar Halo: The Flood biedt geen nieuwe aanknooppunten voor andere boeken.
Conclusie
Halo: The Flood heeft een vrij unieke opzet waarin diverse verhaallijnen, die elkaar op meerdere momenten ook kruizen, in vrijwel chronologische volgorde worden verteld. Dat is het sterke en tegelijkertijd het zwakke punt van dit boek. De nieuwe verhaallijnen en perspectieven op de situatie op de ringwereld maken het boek interessant voor spelers van de game, die immers daadwerkelijk iets nieuws kunnen ontdekken binnen het universum, maar tegelijkertijd maken de vele verhaallijnen het boek vrij onduidelijk. De vele eindeloze schietgevechten zijn eveneens niet het sterkste punt van Halo: The Flood en zullen vooral voor mensen die de games juist niet hebben gespeeld, storend zijn. Halo: The Flood scoort een voldoende, maar weet zowel de fan als de neutrale lezer net niet goed aan te spreken en valt daardoor een beetje tussen wal en schip.
Halo: The Flood is onderdeel van de Halo Tijdlijn.
Halo: The Flood
Pluspunten
- Nieuwe verhalen
- Trouw aan de game
- Geschikt voor nieuwkomers
Minpunten
- Veel schakelingen tussen verhaallijnen
- Eindeloze schietgevechten
