Assassin’s Creed: Ascendance review

Dat Cesare Borgia geen fijne vent is, dat wordt al duidelijk gemaakt in het intro van de game Assassin’s Creed: Brotherhood. Meneer valt met grof geweld Monteriggioni, de thuisbasis van de Assassins, aan en is allerminst aardig voor Mario Auditore na de val van het dorpje. Als dat nog geen reden genoeg is om een Hidden Blade tussen zijn ribben te parkeren, dan geeft de animatiefilm Assassin’s Creed: Ascendance je misschien een goede motivatie.

Voor Assassin’s Creed: Ascendance is een andere benadering gekozen dan voor Lineage. Ditmaal geen DVD of gratis Youtube-versie, maar een download via iTunes, Xbox Live Marketplace of de PlayStation Store. Voor twee euro takel je de animatiefilm van ongeveer zes minuten inclusief de making of binnen.

Cesare Borgia

Assassin’s Creed: Ascendance volgt een gesprek tussen Ezio Auditore da Firenze en Leonardo da Vinci over Cesare Borgia, dé grote vijand in Assassin’s Creed: Brotherhood. Da Vinci vertelt Ezio wat voor gruweldaden de zoon van de Paus heeft begaan om aan de macht te komen in Italië. Duidelijk wordt dat Cesare echt over lijken gaat om zijn doelen te bereiken en dat hij het beste zo snel mogelijk uit de weg wordt geruimd. Het verhaal is echter zeer beknopt; Cesare’s coup d’état wordt slechts oppervlakkig in beeld gebracht. Daardoor is het verhaal flinterdun en bovendien is Ascendance van geen enkel belang om de games te kunnen begrijpen.

Om het verhaal te brengen, hanteert Ubisoft de stijl van een digitale comic. Om trouw te blijven aan de Renaissance-setting is er gekozen om de stijl van olieverftekeningen na te bootsen, met daarin bewegende elementen. Die stijl is zou zeer geslaagd zijn, ware het niet dat de monden tijdens de dialogen constant bewegen. Dat botst volledig met de stijl van een digitale comic en doet bovendien afbreuk aan de fraaie olieverftekeningen. Door die stijlbreuk is Assassin’s Creed: Ascendance uiteindelijk helaas een vrij lelijke animatiefilm geworden, in plaats van een artistieke digitale comic.

Nog een fout die Ubisoft heeft gemaakt, is het weglaten van ondertitels. Net als in de games, spreken de meeste personages met een dik Italiaans accent, of wordt er een beetje gemompeld. Dat komt de verstaanbaarheid niet ten goede en dan had je maar wat graag meegelezen met de ondertitels. Jammer, dat Ascendance zo’n ophoping van gemaakte fouten is geworden.

Conclusie

Assassin’s Creed: Ascendance slaat de plank helaas faliekant mis. Zes minuten zijn klaarblijkelijk niet genoeg om een intrigerend verhaal te vertellen, want Ascendance is oppervlakkig en heeft bovendien vrij weinig met de games te maken. Bovendien is er geen logische grafische stijl gekozen. De stilstaande, olieverfachtige tekeningen worden ruw verpest door lelijk bewegende mondjes tijdens dialogen. Tot slot mis je ondertitels wanneer er met een dik Italiaans accent iets wordt gemompeld. Ironisch, dat Ascendance juist een afgang is.

Assassin’s Creed: Ascendance is onderdeel van de Assassin’s Creed Tijdlijn.