God of War (Comic) review

De kersverse God of War Kratos heeft Ares verslagen, maar rust kan de Spartaanse krijger maar niet vinden. Zolang het Ambrosia van Asclepius bestaat, kan Ares altijd herrijzen uit de dood en dat wil Kratos koste wat het kost voorkomen. Het is echter niet de eerste keer dat Kratos het kruid zoekt en op zijn speurtocht wordt de Ghost of Sparta geconfronteerd met het verleden.

Het verhaal van deze zesdelige comic die ook als complete editie verkrijgbaar is, met de simpele naam ‘God of War’, is dan ook een echt God of War-verhaal en bevat alle elementen die je verwacht. Trouw aan de games wordt Kratos’ huidige tocht naar de Tempel van Asclepius afgewisseld met flashbacks van zijn eerdere tocht naar de Tempel. Destijds moest hij voor zijn dochter Calliope het genezende kruid vinden, maar werd zelf slachtoffer van een spelletje van de Goden. Verder worden nog enkele andere links gelegd met de games, waardoor het verhaal van deze comic aanvoelt als authentiek God of War-product dat echt bij de serie hoort.

Kratos wordt dan ook opvallend goed vertolkt in deze comic. Natuurlijk moet onze favoriete Spartaan het in een comic stellen zonder stem, terwijl het juist de stem van Terrence C. Carson is die Kratos zoveel persoonlijkheid geeft in de game. Door de nadruk op bepaalde woorden te leggen door deze iets dikker of iets groter te drukken, maar ook door bepaalde woordkeuzes, wordt door de gehele comic de juiste snaar geraakt en gedraagt Kratos zich zo authentiek als het maar kan. Het is te merken dat auteur Marv Wolfman duidelijk weet wie Kratos is en hoe je hem tot leven kunt wekken zónder de karakteristieke stem van Carson.

Illustrator Andrea Sorrentino heeft echter minder goed werk geleverd om Kratos tot leven te wekken. De comic is erg stijlvol, met fraai gebruik van kleuren waardoor de sfeer en setting van elke illustratie perfect wordt neergezet. Hoofdrolspeler Kratos lijkt echter gek genoeg voor geen meter. Ja, hij is nog steeds gespierd en voorzien van de rode tatoeage over zijn gezicht en rug, maar Sorrentino heeft geprobeerd Kratos te ‘realistisch’ te tekenen en daardoor wijkt het gezicht van hem heel erg af van het gelaat dat we uit de games kennen. Gek genoeg vertoont de tekenstijl soms meer gelijkenissen met de tussenfilmpjes uit Max Payne, dan uit God of War. Hoewel de stijl zeker niet lelijk is, wordt er behoorlijk gebroken met de stijl van de serie en dat doet toch een beetje afbreuk aan deze comic.

 

Conclusie
De comic God of War is op gebied van verhaal een echt God of War-product. Precies in stijl van de games wordt weer een nieuw avontuur van Kratos verteld, compleet met flashbacks en het gebruikelijke verraad van de Goden. De dialogen zijn eveneens in stijl met de games en Kratos zou goed tot leven komen, ware het niet dat de tekenstijl volledig breekt met de grafische stijl van de games. De meeste tekeningen zien er desalniettemin erg fraai uit, maar het is Kratos die niet herkenbaar is voor de fans van de games. De grafische kloof tussen de games en deze comic is net te groot om de fanschare helemaal optimaal te bedienen en dat is jammer.