Halo: Contact Harvest review

Als Reach valt en Master Chief aan boord van The Pillar of Autumn de ringwereld Halo bereikt, woedt de oorlog tussen de mensen en de Covenant al ruim 25 jaar. Het is namelijk het jaar 2525 als een burgeroorlog tussen de UNSC en de Insurrectionisten de mensheid nog in zijn greep houdt, maar dan stuit een vreemde alliantie van buitenaardse rassen op de afgelegen planeet Harvest. Sergeant Avery Johnson maakt het escalerende conflict vanaf de eerste minuten van dichtbij mee in Halo: Contact Harvest.

Contact Harvest begint als de UNSC nog overhoop ligt met de opstandige Insurrectionisten. Kapot van een mislukte missie die veel wapenbroeders het leven kostte, belandt Avery Johnson in de goot, totdat hij wordt uitgekozen om militaire trainingen te verzorgen op de planeet Harvest. Deze fascinerende kolonie is erg belangrijk voor de andere planeten. Honderden landbouwmachines, twee slimme kunstmatige intelligenties en een vernuftige infrastructuur voorzien de rest van de mensheid van voedsel. Bij toeval kruist één van de vrachtschepen het pad van een Covenant-schip. Bezeten van nagelaten objecten door de Forerunners, gaan de nieuwsgierige aliens verder zoeken en vinden uiteindelijk Harvest; een planeet bezaaid met Forerunner-artefacten, zo lijkt. Blind van hebberigheid ontstaat uiteindelijk de oorlog die we allemaal kennen, maar het exacte ontstaan van de oorlog wordt pas in Contact Harvest uit de doeken gedaan.

Sgt. Johnson

Want Halo: Contact Harvest volgt niet alleen het begin van de oorlog vanuit het perspectief van de mensen, en dan vooral Sgt. Johnson. Ook vanuit het perspectief van de Covenant wordt de confrontatie vanaf de eerste seconde gevolgd. Auteur Joseph Staten verdient een schouderklopje voor deze vertelling, want hoewel de mensen verward zijn door het contact met vreemden, geldt datzelfde voor de Covenant. In deze vertelling zijn de mensen dan ook de aliens. De verschillende rassen die de Covenant vormen, worden bij hun echte naam genoemd, zoals Kig-yar in plaats van Jackal en San ’Shyuum in plaats van Prophet. Door Contact Harvest leer je dus ook veel meer over de Covenant en het ware doel van hun ‘Heilige Oorlog’ tegen de mensen.

Er wordt goed vanuit beide perspectieven opgebouwd naar de uiteindelijke confrontatie en dat is spannend, maar helaas onderbreekt Staten deze spanning af en toe met een vertelling vanuit het perspectief van een Prophet in High Charity, de heilige stad en politiek epicentrum van de Covenant. Deze zijn leerzaam en interessant, maar ook wel erg traag en soms wat saai. Bovendien draaft Staten hier een beetje door met Covenant-termen en ingewikkelde namen, waardoor deze stukken ook minder makkelijk weg lezen.

“Ongeacht of je de games hebt gespeeld, kun je een prima beeld vormen wanneer Staten begint over een Jiralhanae (Brute), een Huragok (Engineer) of een Unggoy (Grunt).“

Dat Joseph Staten een onervaren schrijver is – Halo: Contact Harvest is zijn eerste boek – blijkt ook uit het inconsequente gebruik van haakjes en streepjes, het overmatig gebruik van militaire termen en dito afkortingen die echt niet iedereen zal snappen en de overdaad aan beschrijving. Zo vertelt hij bij ongeveer iedere Jiralhanae (Brutes) onnodig de kleur van de vacht en krijgen ook talloze onbelangrijke Unggoy (Grunts) namen toegewezen, die allemaal op elkaar lijken (Dadab, Yayap, Bapap, om wat voorbeelden te geven) en dat maakt Contact Harvest soms wel erg onduidelijk.

Toegankelijk

Toch heeft ook dit nadeel weer een voordeel: Contact Harvest staat eigenlijk volledig op zichzelf en is een heel goed science-fiction boek, de minpunten daargelaten. Contact Harvest verkent immers de begindagen van de oorlog. Op dat moment spelen de ingewikkelde politieke hiërarchie van de Covenant en de altijd schimmige bedoelingen van de Forerunners nog geen rol en is de taakverdeling nog heel simpel; de Covenant zijn de bad guys die ons willen uitmoorden en de mensen zijn de good guys die proberen te overleven. Niets meer, niets minder.

Halo: Contact Harvest is dus zeer toegankelijk en een prima instapboek waarmee ook mensen die de games niet gespeeld hebben, kennis kunnen maken met het intrigerende universum van Halo. Het is waar dat Staten strooit met Covenant-benamingen en militaire termen, maar daar zal iedereen last van hebben, op misschien een enkele hele hardcore fan na die zich heel erg verdiept heeft in het universum. Bovendien worden de losse rassen van de Covenant wel tot in detail iedere keer beschreven, dus ongeacht of je de games hebt gespeeld, kun je een prima beeld vormen wanneer Staten begint over een Jiralhanae (Brute), een Huragok (Engineer) of een Unggoy (Grunt).

Conclusie

Halo: Contact Harvest is niet perfect, maar wel heel erg goed. Het boek bouwt langzaam, vanuit beide kanten, op naar het begin van het conflict tussen de mensen en de Covenant en is daardoor spannend en intrigerend. Bepaalde gedeeltes, waarin de hoofdrol voor een Covenant Prophet is, zijn wat traag en saai, maar wel leerzaam en onthullend. Staten strooit helaas met Covenant-benamingen en militaire termen, wat de begrijpbaarheid niet altijd ten goede komt. Alles tezamen genomen is Halo: Contact Harvest een erg goed, spannend en interessant science-fiction boek dat verrassend goed op zichzelf kan staan. Daardoor is dit boek ook een interessante kennismaking met het universum voor wie de games nooit gespeeld heeft.

Halo: Contact Harvest is onderdeel van de Halo Tijdlijn.