“Lang geleden was ik een levend, ademend menselijk wezen. Ik werd gek. Ik diende mijn vijanden. Zij werden mijn enige vrienden. Sindsdien heb ik dit sterrenstelsel doorkruist en heb ik plekken tussen sterrenstelsels bezocht – ik heb verder gereisd dan welk mens dan ook. Je hebt me gevraagd je te vertellen over die tijd. En aangezien jij de ware Reclaimer bent, moet ik gehoorzamen. Neem je dit op? Mooi. Want mijn geheugen faalt spoedig. Ik betwijfel of ik in staat ben het verhaal te voltooien. Ooit, op mijn geboortewereld, een wereld die ik kende als Erde-Tyrene en nu Aarde wordt genoemd, was mijn naam Chakas…”
Met dit bizarre intro zuigt Greg Bear je direct in Halo: Primordium, het tweede deel in de Forerunner Saga en een direct vervolg op het meesterwerk Cryptum. Want naar welke plekken verwijst Chakas, die tegen het einde van het eerste boek van de radar verdween, precies? Wat is er met hem gebeurd en misschien nog wel de meest intrigerende vraag: tegen wie praat Chakas? De toon voor het volgende mysterieuze, intrigerende, onthullende verhaal is gezet.
De ringwereld in zijn gloriedagen
Chakas is neergestort op een Halo. Maar dit is geen Halo zoals we die kennen uit de eerste twee games. Deze Halo is bewoond. Bewoond door mensen, die Chakas er weer bovenop helpen na zijn harde crash op de mysterieuze ringwereld. Net zoals wij aan het begin van Halo: Combat Evolved, kijkt ook Chakas vol verbazing naar de horizon die niet omlaag, maar juist omhoog loopt en zelfs rondloopt. Waar we in de eerste game echter een prachtige, groenblauwe ring boven ons hoofd zagen, ziet Chakas een geschroeide, beschadigde en gehavende Halo. Er is duidelijk een oorlog gaande boven de hoofden van Chakas en zijn nieuwe vrienden, maar tussen wie is onduidelijk. Een zoektocht naar hun doel op dit mysterieuze wapen, de achterliggende motieven achter de oorlog die over hun hoofd gaande is en de zoektocht naar zijn verloren maatje Riser voert hen door bewonderenswaardige landschappen, verlaten steden en mysterieuze Forerunner-bouwsels.
“Wel beloven we dat dit boek de nodige hints naar Halo 4 bevat, maar ook bepaalde verhaalelementen uit de eerdere games verklaart.“
Ratelende Assault Rifles, scheurende Warthogs en epische ruimtegevechten schitteren door afwezigheid. Dat klinkt niet echt als Halo. Toch weet Greg Bear Primordium authentiek te maken door Chakas dezelfde bewondering te laten meemaken die je als speler beleefde aan het begin van Halo: Combat Evolved. Je wilt weten waar de ringwereld onder Chakas’ voeten voor dient. Bovendien eindigde Halo: Cryptum met een behoorlijke cliffhanger en hangt er een zweem van mysterie rondom The Primordial, The Captive, The Precursor, of hoe je het vreemde wezen uit het eerste boek wilt noemen. ‘Mysterieus’ is dan ook de meest doeltreffende beschrijving voor Primordium. Maar ook ‘saai’ kun je noemen, want de reis van Chakas kriskras over de ringwereld is weinig opwindend. Bear besteedt net teveel aandacht aan de imposantheid van de door oorlog verscheurde ringwereld en komt pas laat, heel laat met echte onthullingen. Dat is jammer en we kunnen dan ook alleen maar hopen dat deze lange aanloop ook meteen als aanloop naar het derde en laatste deel in de saga dient. Dat kan het voor dit boek an sich echter niet meer goedmaken.
‘Vreemd’ is het derde trefwoord dat in ons opkwam bij het lezen van Halo: Primordium en dat komt door enkele vreemde bijdragen aan het universum. Hoofdpersoon Chakas, alsook enkele andere personages, zouden oude geesten bij zich dragen. Deze bizarre, Assassin’s Creed-achtige plottwist maakt het mogelijk dat personages soms in zichzelf praten met voorouders en dat voorouders zelfs via hun gastheer kunnen spreken met andere personages of met andere oude geesten, die op hun beurt via hun eigen gastheer spreken. Het past niet bij Halo. Natuurlijk is Halo science fiction ten top, maar het bleef wel altijd binnen de realistische perken. Dit is net te fantasierijk en laat hopelijk niet zijn littekens achter op het universum als geheel.
Desondanks mag het duidelijk zijn dat Halo: Primordium een prominente plaats inneemt in het Halo-universum met vooral één specifieke plottwist waar we uiteraard verder niets over kunnen zeggen. Wel beloven we dat dit boek de nodige hints naar Halo 4 bevat, maar ook bepaalde verhaalselementen uit de eerdere games verklaart. Met name sommige terminals uit Halo: Combat Evolved Anniversary krijgen een andere lading door dit verhaal.
Conclusie
Halo: Primordium staat net even te lang stil bij de bewonderenswaardigheid van de Halo, in een ellenlange tocht te voet over het oppervlakte van de ringwereld zelf. Dat maakt Primordium aanvankelijk erg fascinerend en mysterieus, maar na een tijdje toch vooral saai. Gelukkig worden op het eind nog even alle registers opengetrokken met een actievolle climax en een plottwist waar je in je achterhoofd misschien wel aan dacht, maar die je toch niet bewust ziet aankomen. De Assassin’s Creed-achtige rol van geesten van voorouders die mensen meedragen had niet gehoeven en doet afbreuk aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Desalniettemin levert Bear een essentieel puzzelstukje af dat het pad voor het derde deel in de Forerunner Saga en bovendien Halo 4 plaveit.
Halo: Primordium is onderdeel van de Halo Tijdlijn.
Halo: Primordium
Pluspunten
- Zet direct een mysterieuze toon
- Levendige beschrijving imposantheid Halo
- Intrigerende tocht over de ringwereld
- Geeft de voorzet voor Halo 4
Minpunten
- Bizarre geesten van voorouders
- Laag tempo, daardoor wat saai
